หลังจากกลับมาจากแอลจีเรียและการแข่งขันในกีฬาโอลิมปิก ค.ศ. 1964 เลอ กอฟฟ์ กลายเป็นผู้ฝึกสอนทีมอีเวนติงของฝรั่งเศส ซึ่งยังคงอยู่เช่นนี้ผ่านโอลิมปิกฤดูร้อน 1968 ในตำแหน่งนี้ เขาได้เป็นผู้ฝึกสอนกีฬาขี่ม้าพลเรือนคนแรกที่รับตำแหน่งผู้นำ ซึ่งก่อนหน้านี้อยู่ภายใต้การควบคุมของกองทัพบก ในระหว่างที่เขาดำรงตำแหน่ง นักขี่ม้าชาวฝรั่งเศสได้รับรางวัลเหรียญทองในการแข่งโอลิมปิกฤดูร้อน 1968 รวมถึงเยาวชนชิงแชมป์ยุโรป 1967 และ 1968[1]

หลังจากการแข่งกีฬาโอลิมปิกในประเทศเม็กซิโก เขาได้รับการคัดเลือกให้ไปสหรัฐ และกลายเป็นผู้ฝึกสอนการแข่งอีเวนติงของทีมกีฬาขี่ม้าสหรัฐ เขาได้ฝึกสอนให้แก่ทีมผ่านการแข่งชิงแชมป์ระดับนานาชาติแปดรายการ รวมถึง ค.ศ. 1970 จนถึงโอลิมปิก ค.ศ. 1984 ทีมของเขาได้รับรางวัลระดับนานาชาติ 18 เหรียญ[2] โดยเฉพาะอย่างยิ่งรางวัลเหรียญทองในประเภททีมและรางวัลเหรียญเงินในประเภทบุคคลที่ลอสแอนเจลิสใน ค.ศ. 1984

ในช่วงเวลาที่เขาเป็นผู้ฝึกสอน เลอ กอฟฟ์ สามารถควบคุมทีมอีเวนติงของสหรัฐได้อย่างสมบูรณ์ รวมถึงการคัดเลือก, การฝึก และการจับคู่ม้ากับผู้ขี่ เขาบอกว่าเขาสามารถ "ปิดตาระบุม้าอีเวนต์ของทีมได้ เพียงแค่เอามือลูบขาเท่านั้น"[3] แม้ว่าอำนาจนี้จะถูกพรากไปจากผู้ฝึกสอนอีเวนติงของสหรัฐและระบบการเลือกเป้าหมายที่มากขึ้น แต่ความสามารถของเลอ กอฟฟ์ ในด้านนี้ทำให้ทีมสหรัฐได้รับเหรียญรางวัลจำนวนมากในขณะที่เขาเป็นผู้ฝึกสอน[3] ในตำแหน่งผู้ฝึกสอนทีมอเมริกัน เจนนิเฟอร์ ไบรอันต์ ซึ่งเป็นนักประวัติศาสตร์ทีมกีฬาขี่ม้าสหรัฐได้ขนานนามให้เขาเป็น "หนึ่งในผู้ฝึกสอนที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของประวัติศาสตร์การแข่งอีเวนติงสามวัน"[4] ในขณะที่เขาสร้างทีมที่ได้รับรางวัลหลายเหรียญจากม้าและนักกีฬาขี่ม้าที่ไม่รู้จักมาก่อน[1]

หลังจากเกษียณในฐานะผู้ฝึกสอนทีมอเมริกัน เขาใช้เวลาห้าปีที่แฮมิลตัน รัฐแมสซาชูเซตส์ ในตำแหน่งผู้อำนวยการศูนย์ฝึกทีมกีฬาขี่ม้าสหรัฐ (USET)[5] เขายังคงทำงานพาร์ตไทม์ในการพัฒนาเหล่านักขี่ม้าหน้าใหม่ให้แก่ทีมอเมริกัน ตลอดจนงานฝึกสอนพาร์ตไทม์แก่ทีมแคนาดาในโอลิมปิกฤดูร้อน 1992 นอกจากนี้ เขายังดำรงตำแหน่งสมาชิกของคณะกรรมการการแข่งอีเวนติงสามวันสหพันธ์กีฬาขี่ม้านานาชาติ (FEI) รวมถึงทำหน้าที่เป็นกรรมการตัดสินการแข่งอีเวนติงสามวันโดยมีตำแหน่ง "โอ" ซึ่งหมายถึงนานาชาติอย่างเป็นทางการ[6] เลอ กอฟฟ์ ได้เป็นกรรมการตัดสินในการแข่งอีเวนติงของเวิลด์อีเควสเทรียนเกมส์ 1994, โอลิมปิกฤดูร้อน 1996 และการแข่งชิงแชมป์ยุโรปหลายรายการ[5][7] ในการแข่งโอลิมปิกฤดูร้อน 2000 เขาดำรงตำแหน่งประธานคณะกรรมการการแข่งอีเวนติงสามวันของสหพันธ์กีฬาขี่ม้านานาชาติและเป็นตัวแทนของคณะกรรมการอุทธรณ์ โดยให้ความช่วยเหลือกำกับดูแลการแข่งกีฬาขี่ม้าในเกมดังกล่าว[8] หลังจากเกษียณจากการฝึกสอนและการตัดสิน เขาได้ย้ายไปอยู่ระหว่างบ้านในรัฐเพนซิลเวเนีย, รัฐแอริโซนา และประเทศฝรั่งเศส กระทั่งเสียชีวิตที่ฝรั่งเศสเมื่อ ค.ศ. 2009[2]